Miś 1981
Miś – polska komedia filmowa z 1981 w reżyserii Stanisława Barei,
według scenariusza Stanisława Barei i Stanisława Tyma.
Film jest pierwszą częścią trylogii o Ryszardzie Ochódzkim,
prezesie Klubu Sportowego „Tęcza”,
który z łatwością wykorzystuje systemowe nieprawidłowości na własną korzyść.
Głównym wątkiem Misia jest rywalizacja Ochódzkiego z byłą żoną Ireną
o majątek zdeponowany w jednym z londyńskich banków.
Reżyser w wielu scenach ukazuje w satyrycznym,
przejaskrawionym tonie rzeczywistość Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej za rządów Edwarda Gierka.
Miś powstawał w momencie przemian społeczno-politycznych w Polsce,
które nastąpiły po wydarzeniach sierpniowych 1980
i doprowadziły do chwilowego odprężenia w relacjach władzy komunistycznej z filmowcami.
Dzięki temu, w przeciwieństwie do okaleczonego przez cenzurę Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz,
film Barei przeszedł kolaudację bez poważniejszych problemów i trafił do powszechnego obiegu kinowego.
Choć krytyka filmowa przyjęła film bardzo negatywnie, publiczność dostrzegła w nim celną krytykę
codzienności PRL-u, czyniąc Misia dziełem kultowym.
Fabuła :
Ryszard Ochódzki(zwany Misiem) jest prezesem klubu sportowego „Tęcza”, który prowadzi na boku lewe interesy,
w tym planuje wyłudzenie pieniędzy publicznych przeznaczonych na budowę monstrualnego drewniano-słomianego niedźwiedzia odpowiadającego „żywotnym potrzebom naszego społeczeństwa”.
Podczas wyjazdu za granicę zostaje zatrzymany, ponieważ z jego paszportu wyrwano kilka kartek. Ochódzki podejrzewa o to byłą żonę Irenę,
która chce opóźnić jego wyjazd i dotrzeć do Londynu przed nim.
Byli małżonkowie założyli bowiem przed laty konto w jednym z londyńskich banków, a odejście Ireny zmusiło ich do podzielenia posiadanych dóbr.
Pieniędzmi zdeponowanymi za granicą żadne z nich nie chce się jednak dzielić z drugą stroną.
Ochódzki przy pomocy zaprzyjaźnionego kierownika produkcji Hochwandera zaczyna szukać swego sobowtóra, z którego paszportem będzie mógł pojechać do Londynu.
Po pewnych komplikacjach odnajduje go w osobie węglarza Stanisława Palucha, nieświadomego intrygi ze strony Ochódzkiego.
Aby zdobyć paszport, Ochódzki aranżuje znajomość Palucha z prostoduszną kochanką Hochwandera „przejętą” przez Ryszarda, Aleksandrą Kozeł.
Aleksandra w ramach intrygi wylewa na Palucha szampon przyśpieszający wypadanie włosów, żeby ten upodobnił się do łysego Ochódzkiego.
Następnie Aleksandra zabiera Palucha do Teatru Dwójkąt, gdzie ten traci włosy podczas przedstawienia. W biurze paszportowym następuje jarmarczna uroczystość wręczenia paszportu.
Wkrótce po niej Aleksandra, dosypawszy do trunku środek usypiający, pozbawia Palucha przytomności.
Zdobywszy od Aleksandry paszport Palucha, Ochódzki wyrusza w ekspresową podróż do Londynu. W samolocie dostrzega Irenę, z którą wdaje się w pogawędkę.
Korzystając z jej chwili nieuwagi, w ten sam sposób jak była żona, niszczy jej paszport, a tym samym uniemożliwia jej wydostanie się z lotniska i podjęcie pieniędzy z banku.
Sam zaś opróżnia konto, po czym przenosi pieniądze do innego banku i wraca do Polski.
W gliniance nad zamarzniętym jeziorem stary węglarz Tłoczyński tłumaczy ojcu dziewczynki, dlaczego ten nie powinien nazywać swojego dziecka Tradycją.
Tymczasem ze śmigłowca zostaje zrzucona olbrzymia kukła misia, która została przeznaczona na straty.
Miś ląduje w jeziorze, ochlapując węglarzy[7], podczas gdy kobieta śpiewa dziecku pastorałkę „tchnącą optymizmem”.
Obsada:
Stanisław Tym, scenarzysta filmu i odtwórca roli Ryszarda Ochódzkiego
Stanisław Tym – Ryszard Ochódzki / Stanisław Paluch
Barbara Burska – Irena Ochódzka
Bronisław Pawlik – Stuwała, pracownik w klubie sportowym „Tęcza”
Christine Paul-Podlasky – Aleksandra Kozeł, aktorka, kochanka Ochódzkiego
Krzysztof Kowalewski – Jan Hochwander, kierownik produkcji „Ostatniej paróweczki...”
Zenon Wiktorczyk – minister Władysław Złotnicki
Zofia Czerwińska – Irena, kandydatka na żonę Ochódzkiego
Barbara Winiarska – ekspedientka w kiosku „Ruchu”
Maria Winiarska – spikerka w Centrum Informacyjnym lotniska na Okęciu
Stanisław Mikulski – Lech Ryś, Wujek Dobra Rada, porucznik milicji
Wojciech Pokora – autor piosenek, pracownik Milicji Obywatelskiej
Jerzy Turek – Wacław Jarząbek, trener II klasy w klubie „Tęcza”
Jerzy Bończak – Chrostowicz, asystent kierownika produkcji filmu „Ostatnia paróweczka...
Zbigniew Bartosiewicz – Wesoły Romek
Janusz Zakrzeński – Bogdan Zagajny, reżyser „Ostatniej paróweczki...”
Izabella Olejnik – kasjerka w barze mlecznym „Apis”
Stefan Śródka – Tłoczyński, węglarz z ekipy Palucha
Ewa Bem – kobieta śpiewająca pastorałkę
Jan Kociniak – milicjant drogówki Szczupak
Marek Siudym – węglarz, kolega Palucha
Jerzy Cnota – statysta, pijak w kotłowni-melinie
Piotr Pręgowski – goniec w ekipie filmu „Ostatnia paróweczka...”
Paweł Wawrzecki – piosenkarz Cwynkar
Zbigniew Buczkowski – pośrednik wynajmujący helikopter
Andrzej Fedorowicz – kierowca w ekipie filmu „Ostatnia paróweczka...”
Janina Traczykówna – kobieta na wsi ciesząca się z dostawy węgla
Irena Karel – jako kasjerka na Okęciu w kasie biletów przecenionych
Hanna Skarżanka – sprzątaczka w klubie sportowym „Tęcza”
Zofia Grabińska – sprzątaczka w klubie sportowym „Tęcza”
Ludwik Pak – Zdzisław Dyrman, kolega Stanisława Palucha
Ewa Milde – Zofia Dyrman, „znajoma” Stanisława Palucha
Andrzej Stockinger – palacz w kotłowni-melinie
Jerzy Słonka – przedstawiciel brygady młodzieżowej filmu „Ostatnia paróweczka...”
Stanisław Bareja – pan Jan ze sklepu w Londyni
Link do obejrzenia całego filmu zamieszczam poniżej film jest dostępny w wersji Polskiej w serwisie YouTube.pl
Miś 1981